انبیاء
قرآن:
خداوند متعال در آیه‌ی 130 سوره‌ی انعام می‌فرماید: «ای گروه جن و انس! آیا رسولانی از شما به‌سوی شما نیامدند که آیات مرا برایتان بازگو می‌کردند و شما را از ملاقات چنین روزی بیم می‌دادند؟»
حدیث:
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «رسولان خدای سبحان، ترجمان حق و سفیران میان خالق و مخلوق هستند.»[simple_tooltip content=’غررالحکم، ج 1، ص 469′](1)[/simple_tooltip]
توضیح مختصر:
پیامبران که از جانب خداوند منصوب شده بودند، اولاً: دارای عصمت ذاتی بودند و هیچ‌گاه گناه و فکر گناه نمی‌کردند.
دوم آن‌که: از علم و معارف الهیّه کاملاً بهره‌مند بودند و هدایت‌گری و رهبری امت به عهده‌ی خودشان بوده و آن‌ها را به‌سوی توحید دعوت می‌کردند.
سوم آن‌که: انبیاء هیچ‌گاه در متد علمی و عملی با پیامبر هم‌عصر خودشان نزاع نداشتند چون وحدت در موضوع و حکم از عقاید و مسائل اخلاقی داشتند.
چهارم آن‌که: مؤیّد به ملائکه مقرب و فرشتگان بودند و به وحی و الهام، مسائل را می‌فهمیدند و بازگو می‌کردند.
پنجم: از نظر درجات و مقام با یکدیگر فاصله داشتند. بعضی انبیاء یک اسم یا سه اسم اعظم داشتند، امّا پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم ما هفتاد و دو اسم اعظم داشت و این مسئله تخصیص به بعضی مقامات از جانب خداوند بوده است.[simple_tooltip content=’کافی، ج 1، ص 230، بحارالانوار، ج 14، ص 114′](2)[/simple_tooltip]
1- سختی زندگی
یکی از پیامبران، از سختی زندگی خویش به خدا شکایت کرد. خداوند به او وحی کرد: «از من شکایت داری؟ سرنوشت تو در عالم غیب این بود، حال بر قضا و قدر الهی خشم گرفته‌ای؟ قسم به عزتم، اگر با دیگر این اندیشه در دلت خطور کند:
1. تو را از لباس نبوت خلع کنم؛
2. حلاوت محبت را از تو بگیرم؛
3. تلخی فراق را به تو بچشانم و درنتیجه، به حرارت آتش گرفتار می‌شوی.»[simple_tooltip content=’نشان از بی‌نشان‌ها، ج 1، ص 419′](3)[/simple_tooltip]
2- تعداد انبیاء
اباذر از پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم پرسید: «چند نفر از انبیاء مرسل بودند؟» فرمود: «سیصد و سیزده نفر.» پرسید: «چند کتاب بر آنان فرستاده شد؟» فرمود: «یک‌صد و بیست‌وچهار.» بعد پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «ای اباذر! چهار پیغمبر سریانی بودند، آدم، شیث، اختوع (ادریس) و نوح و چهار نفر از پیامبران از عرب بودند: هود، صالح، شعیب و پیغمبر تو.
اولین پیامبر بنی‌اسرائیل، موسی علیه‌السلام و آخرین ایشان عیسی علیه‌السلام بود و شش‌صد پیغمبر در میان موسی و عیسی بوده است.»[simple_tooltip content=’حیوه القلوب، ج 1، ص 6′](4)[/simple_tooltip]
3- جایگاه بعضی انبیاء
مسجد سهله، خانه‌ی ادریس پیامبر صلی‌الله علیه و آله بود که در آن خیاطی می‌کرد. از آنجا بود که حضرت ابراهیم علیه‌السلام برای جنگ با عمالقه به طرف یمن رفت؛ و از آنجا بود که داود علیه‌السلام به جنگ جالوت رفت و نیز محل نزول حضرت خضر علیه‌السلام هم می‌باشد.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «در مسجد کوفه، هفتاد پیامبر و هفتاد وصی پیغمبر که من یکی از ایشانم نماز کرده‌اند.»[simple_tooltip content=’حیوه القلوب، ج 1، ص 18′](5)[/simple_tooltip]
و در روایتی دیگر آمده است که هزار پیامبر و وصی پیغمبر در مسجد کوفه نماز خوانده‌اند.[simple_tooltip content=’مفاتیح‌الجنان، ص 678′](6)[/simple_tooltip]
4- جنازه‌ی حضرت آدم
حضرت آدم علیه‌السلام در مکّه وفات کرد و وصی‌اش، شیث، او را در غار کنز دفن نمود و تا زمان طوفان نوح علیه‌السلام در آنجا بود تا اینکه خداوند به نوح علیه‌السلام وحی کرد که وقتی او با کشتی هفت بار بر دور خانه‌ی کعبه طواف کرد، چون از طواف فارغ شد، کشتی جایی می‌ایستد که آب تا زانوهای او باشد، پس از آن جا تابوتی بیرون آورد که استخوان‌های حضرت آدم در آن بود و تابوت را داخل کشتی گذاشت و با کشتی طواف کرد و سپس روانه شد تا به کوفه رسید. پس خدا امر کرد زمین کوفه آب‌ها را فروبرد، سپس نوح علیه‌السلام (تابوت) جسد آدم را در نجف اشرف دفن کرد که الآن کنار قبر امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.[simple_tooltip content=’حیوه القلوب، ج 1، ص 79′](7)[/simple_tooltip]
5- موسی علیه‌السلام و صورت بر خاک
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «حضرت موسی علیه‌السلام وقتی نماز می‌خواند، از جا برنمی‌خاست تا اینکه گونه راست و چپ خود را بر زمین می‌نهاد.»
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «خدا به موسی وحی کرد: میدانی چرا تو را برای سخن گفتن با خود برگزیدم و دیگری را انتخاب نکردم؟»
عرض کرد: «نه!» فرمود: «ای موسی! من به همه‌ی بندگان نظر کردم، از تو متواضع‌تر و ذلیل‌تر نسبت به خودم نیافتم که پس از هر نماز دو طرف صورت بر خاک می‌گذاری.»[simple_tooltip content=’مکارم الاخلاق، ج 2، ص 42′](8)[/simple_tooltip]